fotograf
A gdybym otwarcie powiedział, że nigdy nie dążyłem do technicznej perfekcji, a mocno trzymałem się zasady, że dobre technicznie zdjęcie bez emocji nie wyrazi mnie i tego, co czuję? Bez przyspieszonego bicia serca, bez radości i wzruszeń. To nie jest hipokryzja, tu nie ma miejsca na opcję, że co innego mówię, co innego robię, a co innego myślę. […]
Wernisaż i wystawa fotografii z ostatniego projektu były zwieńczeniem mojej pracy i potwierdzeniem, że marzenie zostało zrealizowane. Często obracam się w temacie realizacji marzeń, ale życie nauczyło mnie, że one same się nie spełniają, należy im pomóc, trzeba działać. Wykonałem to i cieszę się tak samo mocno jak przy każdym zdjęciu, które robiłem moim bohaterom w podróży po Gambii. Widząc radość tych ludzi czułem, że robię coś dobrego dla siebie i innych. Wspomnienia zostały dla każdego z nas i jeszcze dla moich gości wernisażu, którzy przeznaczyli swój czas na spotkanie ze mną, moją fotografią i pamiątkowe zdjęcie z Instax. Wszystko, aby każdy mógł się poczuć wyjątkowo. Dokładnie tak jak moi bohaterowie z Gambii.
II Opolski Festiwal Podróżniczy mamy już za sobą. To było dla mnie tygodniowe oderwanie się od codzienności. Obserwując też innych, mam wrażenie, że podzieliliby moje odczucia. Tym razem cały świat był w jednym mieście, w naszym Opolu, a w różnych miejscach rozlokowane były nasze ambasady. Na bazie doświadczeń, choć małych, wiemy, że jedno miejsce w mieście to już za mało, aby w siedem dni pokazać i powiedzieć tak dużo, jak tylko to możliwe. Zrobiliśmy to! Czas na spokojnie popatrzeć na to, co było i jak było.
Prelekcja podróżnicza to dla mnie pewna forma przedłużenia podróży po kraju, o którym opowiadam. Szczególnie kiedy dotyczy ostatniego wyjazdu. Przecież dopiero co wróciłem do domu i rozpakowałem plecak, a mentalnie nadal jestem tam. Żyję wspomnieniami, które pobudzane są przez prezentowane fotografie, opowiadane przygody, wrażenia i doświadczenia. To wszystko wystarczy, aby poczuć, że podróż jeszcze się nie skończyła. Jak dodam do tego dzielenie się pamiątkami, smakiem i zapachem to powstaje uczucie, że jeszcze daleka droga do domu. Czuję energię, podróż wciąż trwa, jakby to było: " The NeverEnding Story" Jednak jesteśmy w domu, tuż przed prelekcją w Opolu. Na szczęście wracam mentalnie do Gambii, do kraju po którym podróżowałem razem z Dorotą.
Projekt o którym marzyłem lata całe. Dokładnie od czasu, kiedy wróciłem z mojej pierwszej dalekiej podróży po Azji. Przeglądałem zdjęcia ludzi, których spotkałem na swojej drodze, wspominając spotkania z nimi i ciesząc się jednocześnie, że oprócz wspaniałych przeżyć z nimi mam jeszcze ich zdjęcia. To mnie tknęło, pojawił się impuls. A jakbym tak kiedyś wyruszył w […]