fotografia podróżnicza
Nie ma dla mnie lepszej metody poznawania miasta, kultury i życia ludzi, jak tylko wsiąść na rower i jechać przed siebie. Przecież tylko tam gdzieś mogę spotkać mieszkańców, zastanych w ich życiu codziennym. Z dala od komercyjnych miejsc, poczuć gościnę mieszkańców Sri Lanki. Przypadkowe spotkanie, które kończą się poczęstowaniem mnie kokosem, zerwanym z drzewa. Uśmiechające się do mnie dzieci, czy też rybacy, którzy zaakceptowali moją obecność. Kolejny raz w życiu mam przed oczami program podróżniczy. Dzisiaj go nie oglądam w TV, ja w nim jestem. Muszę przyznać, że przede wszystkim rzuca się w oczy światło i kolory. Wszędzie jasno, kolorowo i radośnie. Jeszcze do tego ten zapach. Wszystko żyje. Świeże kwiaty, obok gnijące wodorosty czy też suszące się ryby. Przyjemne i drażniące, które przyciąga i odpycha...
Ponoć trudno odpłynąć od brzegu "codzienności", tej znanej, trochę przewidywalnej, czasami może też nudnej, jak również nie do zniesienia. Jest co najmniej kilka fal, które z uporem cofają nas do brzegu. To może być brak zaufania do siebie, przyzwyczajenia, brak wizji, celów, strach, a na końcu zwątpienie, czy to się może udać. Nagrodą za pokonanie tych wszystkich "cofających" fal, jest widok bezkresnego oceanu. Oceanu marzeń. Spragniony tego widoku przemierzałem wzdłuż brzegu, nie patrząc na czas. Pewnie dlatego, że tu on płynie inaczej. Kiedy mijałem łodzie z wypełnionymi przez wiatr żaglami, miałem wrażenie, że czekają na mnie. Jakby kusiły do wypłynięcia za horyzont...
Inaczej nie mogłem tego zatytułować. To była jedyna okazja aby na chwilę oderwać się od monitora i wygodnego fotela. Przyznam szczerze, że wahałem się nad innym tytułem tego wpisu: “TATRY… z mgłą i chmurami w rolach głównych”. Tego nie brakowało.No cóż, to nie ma znaczenia. Ważne aby czasem wziąć plecak, spakować niezbędne rzeczy i pochodzić […]
Wolna sobota w sezonie, bilet lotniczy do Neapolu za 126 złotych w dwie strony. To wystarczyło, aby skusić się na szybki wypad do miasta pizzy, wyśmienitej kawy espresso, morskiego powietrza i wielkiej miejskiej suszarni. Gdzie nie skieruje człowiek wzroku to oczom ukaże się pranie. Piękny balkon z widokiem na morze i co? Pranie! Jeszcze te […]
Ryszard Kapuściński powiedział, że każda podróż nie zaczyna się w momencie, kiedy ruszamy w drogę. W rzeczywistości zaczyna się dużo wcześniej. Tak więc ta moja ostatnia podróż zaczęła się jakieś piętnaście minut zanim zamknąłem drzwi. Wysypałem drobne z pudełka, spakowałem aparat, zrobiłem kanapki i wychodząc z domu zostawiłem kluczyki z samochodu.